English:
- Paste Magazine: Music’s cookie-monster contrarian gets his Peter Pan on
- BBC: That he is a copper-bottomed, titanium-plated genius is undeniable
- The Guardian / The Observer
- Times Online
- Boston Globe
- Pitchfork
- The Phoenix
- News.Scotsman
- Creative Loafing
- Snob's Music
- Crawdaddy!
- The Daily Record
- Drowned in Sound
- The Sydney Morning Herald
- Halifax / The Coast
- Guelph Mercury
- Syracuse New Times
- The Ledger
8 comments:
The link for The Scotsman is the same as Snob's Music.
At
http://www.vk.tv/muziek/article1318349.ece/Overdreven_performance_Tom_Waits
all Dutch-speaking (and other) Waits fans can leave their comment. Do not get distracted by the fact that your comment seems to disappear after you posted it. It will appear at some (unknown time). The head of the Art Department of the newspaper (De Volkskrant) confirmed to me that the site is experiencing technical problems at the moment. Let the readers of the newspaper know what YOUR opinion on the album is. My contributions are:
Harry Siers (Raindog Harry) schreef op 20 november 2009
Ja, Gijsbert Kamer. Hij mag deze mening hebben, natuurlijk. Slordig was wel dat hij in zijn recensie in de krant destijds niet eens de namen wist van de muzikanten die Waits begeleidden. Althans de naam van de contrabassist. Zo'n hele grote fan is hij dus ook weer niet ;-)
Raindog Harry
Harry Siers schreef op 20 november 2009
En als aanvulling: Gijsbert was met zijn oordeel over de performance destijds in Edinburgh letterlijk de enige recensent in heel Europa die kritische kanttekeningen plaatste bij de show die hij bijwoonde. Op zich is dat goed, kritisch zijn in plaats van mee te praten met alle anderen. Maar zijn recensie verbaasde me toch hogelijk. Elke recensie van de Amerikaanse én de Europese tournee was lyrisch. Een mesmerizing, betoverende performance, een sterke uitvoering van de songs, zei het dat uiteraard gitarist Marc Ribot door veel verstokte fans node werd gemist. De recensie van Kamer viel uit de toon. Zelfs de plaatselijke krant van Edinburgh, die hetzelfde concert versloeg als het concert dat Gijsbert had bijgewoond, schreef Tom Waits de hemel in. Zelf heb ik de twee concerten in Parijs in de Rex bijgewoond. Ontroerend, verbluffend, mindblowing, zo goed. Vrienden van me hebben de shows gezien in Amerika, Dublin, Praag, Barcelona. Niemand die ook maar enige kanttekening plaatste bij wat Tom Waits hen voorschotelde. Daarom was de recensie destijds in de Volkskrant opvallend. En nu, bij de introductie van de nieuwe live cd van Waits herhaalt Gijsbert zijn kritiek. Aanstellerig. Ik kan het moeilijk plaatsen. Maar dat kon ik ook bij de recensie in 2004 van Martin van Amerongen in de NRC, die na het verschijnen van Real Gone schreef dat hij de mooie, melodische liedjes miste op die plaat. Verbijsterend. Had hij watten in zijn oren toen hij de cd luisterde in de platenzaak? Of had hij slechts drie liedjes geluisterd, en moest hij toen naar huis om te koken of zo? Ik bedoel: er staan 15 liedjes op die plaat. Daarvan zijn er vijf zeer melodisch, rustig en ontroerend mooi: How’s It Gonna End, Dead And Lovely, Trampled Rose, Green Grass, Day After Tomorrow. Hoeveel meer moois wil je op een plaat ontvangen voor je 20 eurootjes?
Kortom: zelfs een gerespecteerd en goed recensent als Martin van Amerongen of Gijsbert Kamer slaat de muzikale plank wel eens mis. Dat Kamer een groot Waits fan is, is duidelijk. Lees zijn boek Pophelden, met een foto van Tom op de cover en met veel bladzijden gewijd aan de beste muzikant sinds Johann Sebastian Bach. Laten we hem deze misstap vergeven, Waits-vrienden! ;-)
Harry Siers (Raindog Harry)
And I wrote a third comment this morning, which currently is unreadable because of the above-mentioned technical problems. I will post it here once it has appeared again on their site.
At
http://www.vk.tv/muziek/article1318349.ece/Overdreven_performance_Tom_Waits
all Dutch-speaking (and other) Waits fans can leave their comment. Do not get distracted by the fact that your comment seems to disappear after you posted it. It will appear at some (unknown time). The head of the Art Department of the newspaper (De Volkskrant) confirmed to me that the site is experiencing technical problems at the moment. Let the readers of the newspaper know what YOUR opinion on the album is. My contributions are:
Harry Siers (Raindog Harry) schreef op 20 november 2009
Ja, Gijsbert Kamer. Hij mag deze mening hebben, natuurlijk. Slordig was wel dat hij in zijn recensie in de krant destijds niet eens de namen wist van de muzikanten die Waits begeleidden. Althans de naam van de contrabassist. Zo'n hele grote fan is hij dus ook weer niet ;-)
Raindog Harry
Harry Siers schreef op 20 november 2009
En als aanvulling: Gijsbert was met zijn oordeel over de performance destijds in Edinburgh letterlijk de enige recensent in heel Europa die kritische kanttekeningen plaatste bij de show die hij bijwoonde. Op zich is dat goed, kritisch zijn in plaats van mee te praten met alle anderen. Maar zijn recensie verbaasde me toch hogelijk. Elke recensie van de Amerikaanse én de Europese tournee was lyrisch. Een mesmerizing, betoverende performance, een sterke uitvoering van de songs, zei het dat uiteraard gitarist Marc Ribot door veel verstokte fans node werd gemist. De recensie van Kamer viel uit de toon. Zelfs de plaatselijke krant van Edinburgh, die hetzelfde concert versloeg als het concert dat Gijsbert had bijgewoond, schreef Tom Waits de hemel in. Zelf heb ik de twee concerten in Parijs in de Rex bijgewoond. Ontroerend, verbluffend, mindblowing, zo goed. Vrienden van me hebben de shows gezien in Amerika, Dublin, Praag, Barcelona. Niemand die ook maar enige kanttekening plaatste bij wat Tom Waits hen voorschotelde. Daarom was de recensie destijds in de Volkskrant opvallend. En nu, bij de introductie van de nieuwe live cd van Waits herhaalt Gijsbert zijn kritiek. Aanstellerig. Ik kan het moeilijk plaatsen. Maar dat kon ik ook bij de recensie in 2004 van Martin van Amerongen in de NRC, die na het verschijnen van Real Gone schreef dat hij de mooie, melodische liedjes miste op die plaat. Verbijsterend. Had hij watten in zijn oren toen hij de cd luisterde in de platenzaak? Of had hij slechts drie liedjes geluisterd, en moest hij toen naar huis om te koken of zo? Ik bedoel: er staan 15 liedjes op die plaat. Daarvan zijn er vijf zeer melodisch, rustig en ontroerend mooi: How’s It Gonna End, Dead And Lovely, Trampled Rose, Green Grass, Day After Tomorrow. Hoeveel meer moois wil je op een plaat ontvangen voor je 20 eurootjes?
Kortom: zelfs een gerespecteerd en goed recensent als Martin van Amerongen of Gijsbert Kamer slaat de muzikale plank wel eens mis. Dat Kamer een groot Waits fan is, is duidelijk. Lees zijn boek Pophelden, met een foto van Tom op de cover en met veel bladzijden gewijd aan de beste muzikant sinds Johann Sebastian Bach. Laten we hem deze misstap vergeven, Waits-vrienden! ;-)
Harry Siers (Raindog Harry)
And I wrote a third comment this morning, which currently is unreadable because of the above-mentioned technical problems. I will post it here once it has appeared again on their site.
And here's the third posting, of this morning:
Harry Siers schreef op 25 november 2009
Beste Waits-vrienden,
Laten we het die arme Gijsbert vergeven. Sommige recensenten worden zo langzamerhand misschien iets te oud om die ingewikkelde, aanstellerige muziek nog te blijven appreciëren. Al dat moeilijke beatbox-gedoe van Real Gone, dat is allemaal te moeilijk. Ol'55 wil men horen. En Martha. En Yesterday Is Here. "Man, zing eens een mooi liedje voor ons" ;-). Niet dat moeilijke Metropolitan Glide. Niet Clang Boom Steam. Veel te veel herrie aan het hoofd van de arme oudere jongere. Aan de andere kant: als ik Waits opzet (en dat doe ik vaak, van Closing Time tot en met Glitter and Doom Live), en mijn 84-jarige moeder is in de kamer, dan zegt ze regelmatig: Mooie muziek! Er is dus nog hoop op bekering tot het nieuwe (post-piano)werk van Waits! Ik heb trouwens de cd Glitter and Doom Live nog eens geëvalueerd, omdat Gijsbert zei de mooie liedjes te missen. Maar heeft hij een afwijkende persing gekocht dan? Als je rustige, melodische, lyrische nummers zoekt, zijn ze op deze plaat toch echt niet moeilijk te vinden. Hier komen ze. Nummer 4: Fannin Street, nummer 5: Dirt In The Ground, nummer 7: Live Circus, nummer 9: Falling Down, nummer 10: The Part You Throw Away, nummer 11: Trampled Rose (oe, dat zijn drie rustige "mooie liedjes" achter elkaar, als we nu maar niet in slaap vallen. Hè, gelukkig, daar komt dan Metropolitan Glide achteraan), nummer 13: I'll Shoot The Moon, voor dat nummer alleen al zou ik de plaat kopen (als u iemand heel enthousiast op zijn vingers hoort fluiten in Parijs, dan ben ik dat, maar dit terzijde), nummer 14: Green Grass en tot slot nummer 17: Lucky Day. Het kan niet op met de mooie rustige nummers (negen van de zeventien) zou ik zeggen. Maar ja, ik ben geen recensent van de Volkskrant.
Veel luistergenot bij Tom Waits - Glitter and Doom Live. Aantal sterren, wat mij betreft: zes. De zesde ster is verdiend met de extra cd met Tom Tales.
;-)
Raindog Harry
I was fortunate to attend the atalanta show, and maybe it is because of this that my opinion is somewhat biased, but I think the recording offered by NPR is preferable to Glitter and doom live. I state this because I believe the performances and the quality of Tom's voice was spot on.
This statement now made, I still love the new disc, especially those tracks that were not performed in Atlanta. I have no doubt that repeated plays will foster an euql love affair to the Atlanta show which has been in constant rotation since I downloaded it.
Being somewhat spoiled and having the same insatiable appetitie for TW material, I would have paid through the nose for a boxed set that included each track played during the tour.
Two questions remain for me. The first is, when will we see him on the road again? The second asking all of you if you know how I can transfer the Atlanta recording to CD. I'd be devesatated if I lost it.
I can't help but notice that the reviewers seem to be heavily preoccupied with beside-the-point issues like:
1. Why does he sing like that?
2. Why isn't there a DVD companion?
3. Why isn't this a greatest hits
compilation?
The jounrnalists just don't seem to have time or enthusiasm to actually listen to the albums they're supposed to be reviewing.
Regarding mastering issues on the CD, I'm really surprised to hear that people on this blog find the sound quality to be below the par. After all, according to the Anti press release "sonically the album is superb and has been beautifully recorded and meticulously mastered". As of now, I haven't heard the CD but my LP copy is in the mail. I'll let you folks know how the vinyl edition sounds like.
From the norwegian newspaper VG:
http://www.vg.no/musikk/artikkel.php?artid=588226
The album's sound quality is actually much better than I expected. I'm so used to show recordings, getting it off the soundboard is nice :) Still, I highly prefer the Detroit version of Falling Down. I'm happy I paid through the nose to buy this from a barnes & noble, just 'cause I couldn't wait for shipping.
-Paully (dettomwaitsfan)
Post a Comment